Poëzieprijs voor Jan Lauwereyns

De dichter die deze week in de kijker stond, was Jan Lauwereyns. Een grootse poëet die dichtbundels publiceerde in het Nederlands, Engels en het Japans. Hij kreeg de jaarlijkse prijs voor Nederlandse poëzie toegereikt. Met zijn dichtbundel Hemelsblauw, viel hij in de prijzen.  Zijn inspanningen werden beloond met een geldbedrag van maar liefst 25. 000 euro en een glaskunstwerk.

Hemelsblauw werd sterk aangeprezen door de jury. Jan Lauwereyns creëert via taal zorgvuldig opgebouwde gedichten, met een grote meerwaarde. De gedichten zijn emotioneel getint. Ze nodigen ons uit een nieuwe, onwetende, maar heldere toekomst tegemoet te gaan. Dat de prijs naar Jan Lauwereyns ging was voor de handliggend. Eerder werd hij genomineerd voor De Herman de Coninckprijs, de Vlaamse literatuurprijs voor poëzie.

AN., ‘Jan Lauwereyns wint VSB Poëzieprijs 2012’, internet, De Morgen online, 2012-01-25, 22:07, (http://www.demorgen.be/dm/nl/1006/Kunst-Literatuur/article/detail/1385366/2012/01/25/Jan-Lauwereyns-wint-VSB-Poezieprijs-2012.dhtml).

Vlaamse literatuurnominaties

De voorbije weken was er in de media veel te doen rond de Oscarnominatie van de Vlaamse film Rundskop, maar het zijn niet enkel de Vlaamse films die het goed doen. Ook literatuur van onze eigen Vlaamse bodem is opgedoken op de longlists van enkele belangrijke literaire prijzen.

Uit maar liefst 219 inzendingen werden dit jaar zes Belgen (naast veertien Nederlanders) gekozen die elk kans maken om de Gouden Boekenuil te winnen, de belangrijkste literaire prijs van Vlaanderen.
De genomineerden zijn Johan de Boose (“Bloedgetuigen”), Brecht Evens (“De liefhebbers”), Stefan Hertmans (“De mobilisatie van Arcadia”), Erwin Mortier (“Gestameld liedboek”), Jan Van Loy (“Ik, Hollywood”) en Dimitri Verhulst (“Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten”). Eind februari wordt de lijst teruggebracht tot vijf boeken waaruit de jury dan de winnaar zal kiezen. De bekendmaking zal op 5 mei plaatsvinden, naast de winnaarstitel krijgt de winnaar daarbovenop nog een geldprijs van 25.000 euro.

Ook op de longlist van de Libris Literatuur Prijs prijken 4 Belgen namelijk; Stefan Brijs (“Post voor mevrouw Bromley”), Jan van Loy (“Ik, Hollywood”), Ivo Victoria (“Gelukkig zijn we machteloos”) en Erik Vlaminck (“Brandlucht”). Samen met veertien Nederlandse schrijvers maken ze kans om één van de zes genomineerden te zijn. Op 12 maart wordt de shortlist bekend gemaakt. Een nominatie levert al een bedrag op van 2.500 euro, maar de winnaar krijgt de grote jackpot van 50.000 euro mee naar huis. De uiteindelijke uitreiking van de prijs vindt plaats op 7 mei.

Er staan de Vlaamse literatuurwereld dus nog spannende tijden te wachten. In afwachting van een mogelijke nominatie kan je natuurlijk zelf eens één van de genomineerde boeken aan een goede leesbeurt onderwerpen.

Bronnen:

BVB, ‘Vier Belgen op longlist Libris Literatuur Prijs 2012’, internet, De Standaard Online, 2012-01-30, (http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120130_037)

EDL, ‘Longlist Gouden Boekenuil is bekend’, internet, De Standaard Online, 2012-01-30,(http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120130_080)

JULIUS HET ONGERIJMDE

Op dinsdag 31 januari 2012 zijn alle zesdejaars van het ASO naar het toneelstuk Julius gaan kijken in het cultureel centrum van Beveren, Ter Vesten. Algauw herkenden we de drie acteurs die in het toneelstuk meespeelden. Het waren namelijk Danny Timmermans, Kadèr Gürbüz en Jenne Decleir, vooral bekend van W817, waarin ze respectievelijk de personages Tom, Birgit en Carlo vertolkten. De 3 acteurs vertolkten verschillende rollen in het toneelstuk, ze maakten gebruik van bijvoorbeeld het opzetten van een mutsje, een andere stem te gebruiken of op een andere manier te lopen.

Het toneelstuk gaat over de dood van Julius Caesar, gesitueerd in Rome en op de vijftiende van maart 44 V. C.  en de dag voorheen. De acteurs willen een situatie schetsen rond de dood van de machtigste man in Rome in die tijd. Ze laten zien wat er in de hoofden van de mensen speelden, wat samenzweerders  bekokstoofden en hoe tekens werden genegeerd, die de verschrikkelijke dag voorspelden. De moord van Caesar werd wel drie keer gespeeld en toch was het nooit hetzelfde. Het verschilde in lengte en er werd nadruk op andere personen gelegd. Zodat een ander standpunt naar voren kwam.

William Shakespeare was de auteur van de tekst, die voor de tekst van de acteurs zorgde. Soms was het wel een vloed van woorden, die over je heen kwam. Maar je kan wel goed volgen als je oplet en je open stelt voor het theaterstuk. De acteurs zorgden ook voor wat interactie met het publiek, ze begonnen een liedje te zingen en mopjes te vertellen. Daarna gingen ze gewoon door. Op het einde van het stuk werd het publiek ingeschakeld, we moesten het volk spelen en moesten protesteren, omdat ze van niks wisten. Er werd dan ook iemand uit het publiek aangeduid, in ons geval Kasper Dierckx, die de woorden “Niemand, Brutus, niemand!” moest roepen.

Bronnen:

AN., JULIUS – HET ONGERIJMDE, internet, 2012-02-04, (http://tervesten.beveren.be/file_uploads/12764.pdf ).

AN., JULIUS, internet, 2012-02-04, (http://www.huubcolla.be/theater/julius.htm).

Fiddler on the Roof

“Als ik nu een rijk was? Daideldiedeldiedeldiedeldiedeldom!” Na een voorstelling van ‘Fiddler on the Roof’ blijft dit deuntje vast en zeker nog even in je hoofd hangen.

Fiddler on the Roof is een van de populairste musicals ooit. Frank van Laecke (regisseur) stak het in een nieuw jasje dat duidelijk bij musicalfans in de smaak valt. Het verhaal gaat over een arme melkboer Tevye uit Anetevka waar het leven wordt bepaald door tradities. Zijn rebelse dochters stellen zijn geloof op de proef.

De sterke  cast met Lucas van den Eynde als Tevye in de hoofdrol neemt je al zingend en dansend mee in de musical. Het eenvoudige decor en de pure, ontroerende en pakkende muziek zorgen voor de perfecte sfeer. Het verhaal is dan misschien wel oud maar het thema is zeer actueel en relevant.

“Fiddler on the Roof” is de perfecte mix van drama, humor en entertainment.

Wie dit spektakel niet wil missen, kan nog tickets reserveren voor de extra voorstellingen in juni via deze link.

DEPAEPE, J., ‘Een klassieker met klasse’, internet, De Standaard deluxe, 2011-12-20, 03:00, (http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=U03JR8ET).

‘Hugo’: de film van het boek.

De nieuwe film ‘Hugo’ wordt sinds een maand gespeeld in alle cinemazalen. De nieuwste creatie van de bekende regisseur Martin Scorsese is gebaseerd op het boek van Brian Selznick getiteld ‘The Invention of Hugo Cabret’. Het verhaal speelt zich af in de jaren 30 vlak na de eerste Wereldoorlog. Hugo Cabret is een 12-jarige weesjongen die overleeft in het centraal station van Parijs. Zijn oom heeft hem geleerd hoe hij de klokken van het station moet onderhouden, en daar houdt hij zich dan ook mee bezig. Wanneer hij Isabelle ontmoet, staan er heel wat ontdekkingen voor de deur. De film is gefilmd in 3D. Met o.a. Jude Law, Sacha Baron Cohen en Ben Kingsley.

Bekijk de trailer op YouTube.

A.N., The Invention of Hugo Cabret. internet (http://nl.wikipedia.org/wiki/The_Invention_of_Hugo_Cabret), Wikipedia, 9 januari 2012.

Gedichtendagessay “As/zteken”

Poëzie dreigt gemarginaliseerd te worden, vreest Erik Spinoy (schrijver van As/zteken, het essay dat afgelopen week ter gelegenheid van Gedichtendag werd gepubliceerd).

Hij vindt dat het barre tijden zijn voor het genre poëzie, en dat het beslist ook op een moment zal verdwijnen. Volgens sommigen ligt dat moment niet meer zó ver van ons vandaan. Poëzie is zijn maatschappelijke prestige kwijt en krijgt nauwelijks nog aandacht op scholen, in kranten en weekbladen.

Erik omschrijft poëzie als iets lichamelijks, als iets dat zich op het riskante af laat inspireren door onze diepste drift. De dichter is iemand die zich ontdoet van de conventies waarnaar men hem probeert te kneden, het askruis van zijn voorhoofd wist en zich als een Azteek weigert te onderwerpen.

Al dreigt poëzie onmogelijk te worden, toch beweert de auteur dat uit het onmogelijke het mogelijke wordt geboren. Het is ook daarom dat hij zijn essay beëindigt met een onversneden lofrede voor de dichter, die laatste der Azteken: ‘Saluut daarom aan de dichter, aan zijn lezer: eeuwige Azteek, niet te stuiten zombie. Geest die niet uitgedreven raakt.‘

GRUWEZ, L., “De laatste der Azteken”, De Standaard, 27-01-2012.

EEN ALLEDAAGS VERHAAL OVER EEN ALLESOMVATTENDE LIEFDE

Begin februari komt er weer een nieuw boek op de markt. “Een alledaags verhaal over een allesomvattende liefde” van Jessica Thompson zal dan moeten voldoen aan de hoge verwachtingen van de uitgeverijen.

Het begin van het boek is een cliché. Een meisje (Sienna) ontmoet een jongen (Nick) en ze wordt halsoverkop verliefd op hem. Het verhaal draait echter anders uit. Ze worden beste vrienden in plaats van geliefden.  Sienna is knap, maar tegelijkertijd ook erg kwetsbaar. Nick is de perfecte beste vriend. Hij is namelijk enorm grappig en Sienna kan altijd op hem steunen. Sienna weet niet hoe ze deze belangrijke persoon in haar leven moet vertellen dat ze meer voelt dan enkel vriendschap.

Op de afloop van het boek zullen we nog even moeten wachten, maar het is veelbelovend. Het is een echte aanrader voor de jeugd die houdt van liefdesromans.

A.N., ‘Een alledaags verhaal over een allesomvattende liefde’, internet, Boek.be, 29-01-2011, (http://www.boek.be)

A.N., ‘Een alledaags verhaal over een allesomvattende liefde’, internet, Bruna.nl, 29-01-2011, (http://www.bruna.nl/boeken)

Ik ga naar Mars en neem mee…

Zo klinkt de titel van het nieuwe boek van Mary Roach in het Nederlands. De oorspronkelijke titel luidt: ‘Packing for Mars: The curious science of life in the void’.

In tegenstelling tot wat je zou verwachten, is er in dit boek weinig sprake van de glamour en heroïek van de ruimte-exploratie. Wel behandelt Mary Roach in haar nieuwe boek thema’s zoals ‘ruimtedronkenschap’, ‘het gewichtloze nummer’ en ‘fecaal popcornen’.

In het boek worden veel leuke anekdotes verteld. Zo schrijft Roach over de schoonheidsbehandeling van de ruimte: door de gewichtloosheid heeft je haar meer volume, je organen verhuizen naar je ribbenkast waardoor je taille afgeslankt wordt, en doordat er meer lichaamsvocht naar je hoofd stijgt, worden kraaienpootjes en andere rimpels opgevuld. Ze heeft het ook over douchen in de ruimte -waarbij soms een snorkeluitrusting vereist is om niet in het water te stikken. Bij toiletbezoek in gewichtloze toestand veranderen stoere astronauten volgens Mary Roach in ‘hulpbehoevende peuters die vóór hun missie zindelijkheidstraining krijgen in het Johnson Space Center’.

Spijtig genoeg komt er in de ruimte ook ‘irrationeel antagonisme’ voor. Dat wil helaas zeggen dat door het isolement onnozele frustraties en vermoeidheid opgestapeld worden en af en toe leiden tot ruimtevaarders die met elkaar op de vuist gaan, of zelfs zelfmoordpogingen. Mary Roach kreeg bijvoorbeeld een Russische kosmonaut aan de praat die zichzelf wilde verhangen. Gelukkig werd deze poging verijdeld door de gewichtloosheid zelf.

‘Mary Roach kan wetenschap zo respectloos geestig laten klinken’ schrijft Gilbert Roox in De Standaard.

ROOX, G., ‘Letteren: Leven zonder zwaartekracht’, De Standaard, 2012-01-13, p. 12-13.

 

Sherlock Holmes – A Game of Shadows

De tweede verfilming van de populaire boekenreeks Sherlock Holmes uit de 19e eeuw: A Game Of Shadows is sinds enkele weken in de cinema. En ik vond het de moeite eens een kijkje te gaan nemen.
Deze tweede film baseerde zich op het boek ‘The Final Problem’ van Sir Arthur Conan Doyle. Nochtans deed de film geen recht aan de personages die Doyle creëerde omdat de focus ligt op de special effects en het kat en muisspel tussen Sherlock Holmes en professor Moriarty.
Wie literaire klassiekers  apprecieert en het boek al heeft gelezen, zal de film op een heel andere manier bekijken dan zij die gewoon rustig een ‘cinemake’ willen doen.
Al bij al vond ik de psychologische thriller niet slecht en voldoende waarheidsgetrouw. Het is niet dat men heel de reeks door het raam gooit en zijn eigen gang gaat zoals met de verfilming van ‘Wetten van de magie’ is gebeurd.
Maar of regisseur Guy Ritchie ons favoriete personage Holmes opnieuw tot leven roept zoals Doyle dat deed, is aan jullie om te ontdekken.

Verfilming van The Help van Katryn Sockett

The Help werd in 2009 geschreven door Katryn Stockett. De verfilming van het boek was er al in 2011. De film is vanaf januari 2012 te zien in de bioscoop.

De film is volgens mij wel zeer aantrekkelijk, niet enkel door de hoofdrol van Emma Stone (Skeeter), maar vooral door het feit dat racisme hier een rol in speelt. Je zou denken dat in deze tijden het racisme zo goed als verdwenen is, maar The Help laat toch zien dat het een hedendaags feit is. In de film wordt dit duidelijk gemaakt wanneer een vriendin van Skeeter alle huishoudens probeert aan te sporen om een apart toilet te installeren voor de bediendes, omdat deze ziektekiemen zouden meedragen. Skeeter is het niet eens met haar vriendin en begint een boek te schrijven vanuit het oog van de zwarte bediendes. Ik denk ook wel dat er in The Help enkele grappige stukken zullen voorkomen.

http://thehelpmovie.com/us/